door Sander Janssens
‘In de nacht heeft een mens tijd om na te denken over obscure zaken. Het is een schande dat de orde van de dag ons daarvan weerhoudt.’ Met dat citaat opent Ejaculatio Praecox (vroegtijdige ejaculatie), deze Vlaamse aanklacht tegen burgerlijkheid in de breedste zin van het woord.
In korte scènes zien we vier bendeleden ’s nachts samenkomen in een ondefinieerbaar vacuüm, een bunker, ergens in een stad. Welke stad dat is, blijft onduidelijk. Een stad zonder bruggen, in ieder geval. Ze bereiden zich voor op hun hazenjacht, waarbij de haas dan dus symbool staat voor die burgerlijkheid. Veel concreter wordt het niet.
De hechte groep begint scheurtjes te vertonen als bepaalde leden zich tot elkaar aangetrokken voelen of worden buitengesloten, of de groepsideologieën in twijfel trekken. Ja, uiteindelijk ontspringt ook deze anarchistische groep de dans van burgerlijke beslommeringen niet. En dan blijkt ook dit niet meer dan een absurd en excessief huiskamerdrama (vooruit: bunkerdrama). Het doet wat dat betreft sterk denken aan Het gelukzalige van Alex van Warmerdam, een regisseur waar de groep overduidelijk affiniteit mee heeft.
Door de hazen-metafoor niet te duiden, wordt ‘ie op den duur inwisselbaar voor elk maatschappelijk of menselijk gedrag. De aanklacht verwordt daardoor van middel tot doel: deze mensen ontlenen hun bestaansrecht aan het afgeven op de maatschappij; ongeacht hoe die maatschappij zich gedraagt.
Door de korte scènes blijft de voorstelling boeiend en dynamisch, maar ook wat vlak. Lijntjes kunnen verder uitgediept worden, meer diepgang zou de voorstelling niet misstaan. De uitvoering mag bij vlagen ook strakker: regisseur Julien Neirynck goot zijn tekst in een strakke vorm, die het grootste deel frontaal op de zaal gericht is. Een dergelijke vorm vertoont bij de kleinste hapering zijn zwaktes. En helaas zitten die haperingen er nog in: in onverstaanbare teksten of onduidelijke plaatsing van de dialogen.
Vulvia Group toont zich een spannend collectief vol lef, met gevoel voor vuile humor en vrolijk absurdisme. Neiryncks tekst is mooi talig, maar kleurt – ondanks zijn grofheid – niet echt buiten de lijntjes. Keurig en volgens de verwachtingen stort deze groep vroegtijdig uiteen. Ejaculatio praexoc. Het laat het vermoeden achter dat Vulvia Group eigenlijk veel grilliger en meer compromisloos is dan deze voorstelling uiteindelijk is geworden. Ik zie ze graag nog een keer terug.
Foto: Remco Zwinkels
@Theaterkrant 2016
LET OP: op deze recensie rust auteursrecht. Voor geheel of gedeeltelijke overname, in welke vorm dan ook, is toestemming gevraagd van de uitgever.