ELLE.be oktober nummer tekst en beeld : @Ringo Gomez-Jorge
©2023
https://www.elle.be/nl/magazines/elle-oktober-2023
Iedere generatie heeft zijn rebellen die buiten de lijntjes kleuren en zo het straatbeeld vernieuwen. We zijn vandaag? Ontmoet Maya Mertens (30) alias vieze meisje, een muzikant die weigert in een hokje te passen en alle prints in de spreekwoordelijke blender gooit.
Voor mij moet er altijd een juiste balans tussen scherts en ernst aanwezig zijn. Ik draag graag mijn duurste Margiela schoenen onder een pyjamabroek van Zeeman. De kleding moet ook bij mijn manier van bewegen passen. Zo wil ik een outfit om heel de dag in Brussel te chillen ‘s avonds uit te gaan en ‘s nachts nog eens 20 minuten over de kasseien te wandelen. Ik zoek dus een zeker comfort op. In de winter vind ik dat nog steeds moeilijk. Als ik verschillende comfortabele lagen over elkaar draag is de vorm soms helemaal zoek. Vrienden zeggen dan wel eens: heb je weer een drolvormige dag? (Lacht)
Mijn outfit hangt af van mijn stemming van die dag en ja elke maand heb ik wel een vestimentaire crisis. Het zijn dagen waarop ik niet kan inschatten of ik nu introvert of extravert ben. Draag ik iets simpels dan voel ik mij normaal. Draag ik allerhande prints over elkaar dan voel ik me een mal figuur, terwijl ik op andere dagen bij zo’n outfit denk: haha zalig deze meid heeft echt schijt aan alles.
Mijn muzikale personage vieze meisje is een verlengstuk van mijn persoonlijkheid op het podium probeer ik er zo op tijdloos mogelijk bij te staan wat resulteert in zelfgemaakte kleding. Zo heb ik een sjaal een pak dat bestaat uit een poncho en een broek gemaakt van voetbalsupporters chaos. Ook laat ik mijn schilderen door mijn goede vriendin en kunstschilder Fleur de Roeck. Haar kunst is speels en doet het diertje in mij los komen dat ik ook tijdens mijn optreden wil belichamen, zo hebben we ze iets van een duiveluitdrijving. Op het podium streef ik naar totale eerlijkheid en (geschilderde) naaktheid sluit daarbij aan.
Oorspronkelijk kom ik uit Amsterdam maar ondertussen woon ik al zeven jaar in Brussel. In Amsterdam kleden de mensen zich om door een ringetje te halen, helemaal foutloos. Bij al te gestylede personen denk ik vaak: je persoonlijkheid haalt het niet bij je outfit. Ik verschijn liever in een rode joggingbroek en Ajaxbloesje dan straal ik tenminste als persoon, je moet je outfit dragen niet andersom. Als ik Brusselse tieners zie die alles op een hoop gegooid denk ik “yes”.
Als kind was ik ook een wildebras in mijn tienerjaren ik tijdens het winkel waanzinnig veel stuks na lang twijfelen kocht ik dan iets. Thuis trok ik het meteen aan en bekeek me in de spiegel. Oh, nu ben ik zó’n persoon, dacht ik dan. Vervolgens bracht ik de kleren terug naar de winkel. Op die manier heb ik wat stijlen afgevinkt, van preppy tot emo. Shoppen is een spel van zelfkennis: je ondervindt heel goed wie je wel en niet bent.
Ik vind dat kleding vooral een vorm van zelfexpressie hoort te zijn, als je je kleedt naar foto’s uit magazine’s, welke waarde heeft stijl dan?
De meeste kleren in mijn kast zijn afkomstig van mijn moeder. Ze heeft een heel goede neus voor goede tweedehands stukken en ze maakt ook zelf kleding. Zo heeft ze een broek op een stocksale van de opera gevonden die ik nu vaak dragen. Vaak merk in mij mijn vrienden op “mooie outfit: van je moeder zeker?”.
@vieze_meisje
